ปาฐกถาสุด แสงวิเชียร

 "ปาฐกถาสุด แสงวิเชียร" เป็นชื่อปาฐกถาที่ขนานนามขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ศาสตราจารย์ นายแพทย์สุด แสงวิเชียร ศาสตราจารย์เกียรติคุณ ของมหาวิทยาลัยมหิดล อดีตคณบดีคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล และอดีตหัวหน้าภาควิชากายวิภาคศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ปาฐกถานี้จัดเป็นปาฐกถาทางวิชาการที่กำหนดให้มีขึ้นเป็นประจำปีละครั้ง โดยจะเลือกเชิญบุคคลที่มีผลงานการศึกษาค้นคว้า หรือปฏิบัติงานทางวิชาการดีเด่น มาบรรยายเรื่องวิชาการในแนวที่ผู้นั้นมีประสบการณ์มามาก

 "ปาฐกถาสุด แสงวิเชียร" นี้ นอกจากขนานนามขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ศาสตราจารย์ นายแพทย์สุด แล้ว ยังมีเจตนารมณ์ให้เป็นการยกย่องและเป็นรางวัลแก่ผู้ที่มีผลงานทางวิชาการดีเด่น ตลอดจนหวังผลให้การเชิดชูบุคคลที่ควรเชิดชูเหล่านี้เป็นสิ่งกระตุ้นความกระตือรือร้นและเป็นกำลังใจแก่นักวิชาการรุ่นเยาว์อีกด้วย บุคคลที่ได้รับเกียรติเป็นผู้บรรยายปาฐกถาสุด แสงวิเชียร จะได้รับเหรียญทองเกียรติยศจากศิริราชมูลนิธิ และได้รับเงินรางวัลจำนวนหนึ่งจากดอกผลของ "ทุนปาฐกถาสุด แสงวิเชียร" ในศิริราชมูลนิธิ ร่วมกับเงินรางวัลสมทบจากคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ยกเว้นผู้บรรยายคนแรกที่ไม่ได้รับเงินรางวัลนี้ เพราะยังไม่มีดอกผลจากทุนนี้

 ทุนที่กล่าวถึงนี้ ศิษย์จำนวนหนึ่งของศาสตราจารย์สุดได้ก่อตั้งขึ้นไว้ในศิริราชมูลนิธิเพื่อเป็นเกียรติแก่ท่านในโอกาสที่ท่านพ้นจากราชการ เนื่องจากเกษียณอายุราชการในปี พ.ศ. 2513 ต่อมาได้มีบรรดาศิษย์และผู้คุ้นเคยของท่านบริจาคสมทบเพิ่มเติมเรื่อยมา และยังเปิดรับบริจาคสมทบตลอดไป

 ทุนนี้ คณะผู้ก่อตั้งกำหนดวัตถุประสงค์ไว้ให้ใช้ดอกผลดำเนินงานเกี่ยวกับ "ปาฐกถาสุด แสงวิเชียร" และหากทุนมีมูลค่ามากขึ้นในอนาคตจนมีดอกผลเพียงพอก็จะใช้ในการส่งเสริมการค้นคว้าวิจัยด้วย

 "ปาฐกถาสุด แสงวิเชียร" มีกำเนิดขึ้นเพราะเกียรติคุณและคุณงามความดีของศาสตราจารย์สุด แสงวิเชียร ในฐานะที่เป็น "ครูแพทย์" สำคัญผู้หนึ่งของศิริราชเป็นที่นิยมยกย่องและเคารพเทิดทูนของบรรดาศิษย์ตลอดระยะเวลาอันยาวนาน และในฐานะที่เป็นนักวิชาการที่ใฝ่ใจศึกษาอย่างกว้างขวางและลึกซึ้งในวิทยาการหลายสาขา นอกจากทุกแขนงของกายวิภาคศาสตร์แล้ว ยังสนใจในสาขาต่างๆ ของแพทยศาสตร์ทั้งทางคลินิกและปรีคลินิกพันธุศาสตร์ มานุษยวิทยาโบราณคดี ประวัติศาสตร์ แพทยศาสตร์ศึกษาตลอดจนภาพการแพทย์ ซึ่งมิใช่เพียงศึกษาเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้ผลิตผลงานเพิ่มเติมให้ประจักษ์อีกด้วย นามของท่านจึงสมควรปรากฏถาวรสืบไป เพื่อเป็นตัวอย่างอันดีงามแก่บุคคลรุ่นหลัง